De Nederlandse taal: een ware symfonie
Taal vormt het bindmiddel van iedere samenleving, even krachtig als een ideologie of religie, maar open en inclusief voor iedereen die haar wonderen wil ontdekken. Spelen met taal is als een symfonie creëren. Duizenden combinaties die met de juiste overweging en de eventuele speelsheid ervoor zorgen dat onze boodschap wordt gecommuniceerd. Maar naast het schouwspel tussen zender en ontvanger zorgt het ook voor een speciale herkenbaarheid die we direct categoriseren.
Denk maar aan die vakantie in Italië twee jaar geleden, waar je nog zo een leuke band had met dat Nederlands koppel en nadien nummers uitwisselde. Ook dat heerlijke Antwerpse accent op de zondagsmarkt bij de viskraam is iets waarbij je direct die band voelt, weliswaar op een ander niveau. Op die manier linken we taal aan onze omgeving en cultuur. Het volledig – of op zijn minst grondig – beheersen ervan, zorgt voor een bijna oneerlijk voordeel ten opzichte van hen die er geen kaas van hebben gegeten. Deze laatsten zijn als een vogel voor de kat bij interpersoonlijke interacties en laat het nu net datgene zijn wat onze samenleving in leven houdt. Integratie is van cruciaal belang, net omdat ze het samenspel van taal en cultuur voor de geïntegreerde vertaalt.
We mogen dan ook trotser worden op onze taal
Van ballades over serenades naar toneelspelen en literaire meesterwerken, onze taal herbergt een schat van onvoorstelbare waarde die we niet meer – of te weinig – lijken over te brengen naar de bevolking. De verschuiving van onze cultuur naar de woonkamers heeft de meesten van ons verbannen naar de televisieschermen en weg van teksten die de perfectie nastreefden. Slechts een notie hiervan mogen we ontdekken tijdens onze schooltijd. Helaas zijn deze indrukken nog vluchtiger dan ontsmettingsmiddel en voor we eenmaal beseffen wat we ervaren, is het al voorbij. Ze worden als ware parels voor de zwijnen gegooid en we laten ze in de modder liggen, op de enkelingen onder ons na die ze bij hun studies in het hoger onderwijs of nadien herontdekken.
De vraag luidt echter: “Wat kunnen we hieraan doen?” Eigenlijk is het eerste antwoord op die vraag best voor de hand liggend, namelijk ervoor zorgen dat iedereen in onze samenleving een zeker basisniveau Nederlands geniet. Dit is de eerste stap naar culturele verrijking. Daarnaast dienen we jongeren warm te maken om zich op cultureel en taalkundig vlak te verdiepen, waarna zij kunnen excelleren in het desbetreffende domein van hun interesse. U hoort mij dan niet meteen pleiten voor een uurtje Oudnederlands per week in het secundair onderwijs, maar wel voor de stimulatie en integratie van taalkunsten als schrijven, debatteren, toneel en poëzie in ons onderwijs. Op die manier kunnen we een duurzame doorstroom creëren die de toorn des tijds zal doorstaan in een wereld waar het Engels en subtalen de overhand lijken te krijgen/nemen. Hopelijk kunnen hierdoor de komende generaties blijven genieten van onze prachtige Nederlandse taal en al haar mooiste facetten.
Afsluiten doe ik dan ook met een bijna religieuze oproep: Ga en verspreid het woord!
Dominic Potters
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.