Jong
en
Vlaams

Het paars-groene fabriekje

Tussen de onzekere economische omstandigheden van de Vlamingen blijkt er in oktober een nieuw Belgicistisch propagandafabriekje te zijn opgestart. Zijn CEO luistert naar de ronkende naam Vivaldi.

Één ding is alvast duidelijk: de CEO is bereid om veel belastinggeld te investeren. Hij is echter een klein detail vergeten. Het product dat hij wil verkopen, hangt met haken en ogen aan elkaar. Het onverkoopbare verkopen, zelf de meest doorgewinterde marktkramer zou zich er niet durven aan wagen. Toch verzette Vivaldi de afgelopen maanden hemel en aarde om zijn propagandamachine aan te zwengelen.

Inventieve kaarten

Zoals de linkse kaart met coronabesmettingen die u hierboven ziet. Deze dateert uit het begin van de pandemie en heeft een opmerkelijke schaalverdeling. De schaal bevat 50 besmettingen per 100.000 inwoners per kleurschakering. Met andere woorden: hoe meer besmettingen, hoe donkerder de kleur. Een logische verdeling, maar niet echt belgicistisch, de taalgrens is namelijk vrij duidelijk zichtbaar. Dergelijke cijfers zouden nefast zijn voor het propagandafabriekje(,) en bovendien behoorlijk wat polarisatie teweegbrengen.

Hier moet iets aan gedaan worden vooraleer de Vlaming denkt dat ‘social distancing’ niet goed vertaald is naar het Frans, dacht Vivaldi.

Zijn vernuftige marketingafdeling kwam dan ook snel met een nieuwe kaart, die u rechts kunt zien. Bemerkt u de aangepaste schaalverdeling? Ze gaat van 1-20, 20-60, 60-120 … besmettingen. Op deze manier hebben de kleuren allemaal een andere waarde. Zo zijn de waardes niet gelijk aan elkaar en bovendien weinig logisch. Nu is het mogelijk dat we dit te kritisch bekijken, kritischer dan onze CEO zou willen, maar het gevolg van deze nieuwe schaalverdeling is duidelijk: Vlaanderen een tintje roder laten kleuren, via een wel erg vrije cijferinterpretatie, omdat Brussel en Wallonië onomstotelijk donkerrood blijven. Het bewijst dat Vivaldi getallen gebruikt zoals een zatlap een verlichtingspaal op weg naar huis, namelijk niet als middel van verlichting maar als welgekomen houvast.

Te dure campagne

Maar niet alleen de bedenkelijke kwaliteit van het product vormt een probleem, ook bij het productieproces an sich kan men serieuze vraagtekens plaatsen. Zo is het paars-groene fabriekje een van de meest verontreinigende in zijn soort, met als gevolg een ongeziene lozing van intellectuele vervuiling in de maatschappij.

De ‘campagne van 11 miljoen’ is hiervan het perfecte voorbeeld. Helaas was het niet enkel de marketingafdeling die zich in deze stunt misrekende, ook de boekhoudafdeling ging serieus zijn boekje te buiten.

Zo lezen we in het jaarverslag van Vivaldi nv dat al een gezonde zeven miljoen euro hieraan werd gespendeerd. En dit omdat het propagandafabriekje ‘echte’ Belgen tracht af te leveren, tous ensemble, weet je wel! De hardnekkige roddel dat het doel eigenlijk de bestrijding van een gevaarlijk virus was, werd dan ook al snel de kop ingedrukt. Eerlijk, we geloofden sowieso weinig van de smoes. Hoe zou een dergelijke campagne zichzelf moeten lenen voor een pandemiebestrijding? Het is voor ons voorlopig ook nog een raadsel, maar men beloofde ons in contact te brengen met de marketingdirecteur, ene Vandenbroucke? Kent u hem? Wij ook niet, maar de man schijnt magisch te zijn met grote sommen …

Joachim De Leenheer & Glen De Waele

Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
Telegram
WhatsApp
E-Post