Na in het vorige stukje de Vlaamse beweging in de jaren 1870 te hebben besproken, is het gepast in deze uitgave stil te staan bij iemand die in deze periode een niet te onderschatten indruk heeft nagelaten. Hij stierf in 1880 op 23-jarige leeftijd, maar dat weerhield hem niet om ons prachtige gedichten na te laten.

De eerste taalwetten waren er dan wel doorgeraakt, maar de Franstalige elite in ‘ons’ land was niet erg onder de indruk. Ze wisten immers goed dat de regering, de administratie, het hofleven, het kerkelijk gezag en het leger allemaal het Frans zouden blijven gebruiken.

De jaren 1870 brachten een schokgolf teweeg in zowel binnen- als buitenland. Sinds 1857 werd België gedomineerd door liberale Franstalige regeringen en veelal anti-Vlaamse ministers.

Zoals eerder geschreven, was van verzet tegen de jonge, haast eentalig Franstalige Belgische staat nauwelijks sprake. Zij die hadden geprobeerde de afscheuring van Nederland te voorkomen hielden hun mond om niet door de Franstalige Belgische elite uitgesloten te worden. Op politiek vlak lag al wat voor hereniging bij Nederland of pro-Vlaams was aan banden.

Vive la liberté! Vive la Belgique et le français!
De Belgische staat van 1830 was het grootste onheil dat het Vlaamse volk en haar culturele eigenheid kon overkomen na 15 jaar Nederlands bestuur. Het was een creatie van een eentalig Franstalige bourgeoisie, die bewust het Vlaamse bevolkingsdeel buiten alle politieke beslissingen hield.