De federale overheid speelt met mensenlevens
Lokaal werkt
Onze lokale besturen in Vlaanderen zetten zich elke dag in om de coronacrisis voor hun inwoners draaglijker te maken. Dit is niet anders in mijn eigen gemeente Schilde-‘s-Gravenwezel. Zo is er een extra hinderpremie vrijgemaakt voor de getroffen ondernemingen en kinderopvanginitiatieven. Daarnaast zal elke inwoner een waardebon van tien euro ontvangen om te spenderen bij de lokale handelaars en is er geld voorzien om de cultuur- en sportverenigingen een hart onder de riem te steken.
Onze lokale besturen kan in deze tijden niets worden verweten, in tegenstelling tot de federale overheid. Die beloofde ons en elke andere gemeente in Vlaanderen te steunen door mondmaskers en filters te bezorgen, zodat deze konden worden verdeeld onder de bevolking. De mondmaskers werden echter veel te laat besteld door de verantwoordelijke ministers, waardoor ze nooit voor de hervatting van het economische leven aan onze mensen konden worden bezorgd.
Tegengewerkte ‘zelf-vlijt’
Daarom zijn we maar zelf achter onze naaimachines gekropen om op eigen kosten onze families, vrienden, buren en de gehele gemeente van bescherming te voorzien. De overheid zou filters bezorgen, die we in onze zelfgemaakte maskers konden verwerken. Maar – u kan het al raden – ook deze kwamen te laat aan. Meer nog: in onze gemeente werd eerst de helft van onze inwoners vergeten. Na een telefoontje van ons bestuur naar Brussel werd de overige helft geleverd, of dat zou u hopen. Ze besloten nogmaals duizend inwoners te vergeten. Men zou zich kunnen afvragen hoe zulke fouten kunnen worden gemaakt. De federale overheid weet immers heel goed hoeveel inwoners onze gemeente telt, als het aankomt op het innen van belastingen. Wanneer we echter bescherming nodig hebben – één van de kerntaken van de overheid – vergeten ze hoeveel inwoners wij tellen.
Dit land faalt
Voor de coronacrisis leidde dit al tot frustraties. Soms lichte, maar veelal zware. In volle crisis is dit geklungel evenwel niet meer of niet minder dan spelen met mensenlevens. Dit op de kosten van de burger, want de belastingen blijven lopen. Ik daag u uit om een antwoord te formuleren op de volgende vraag: Hoe is het mogelijk dat in een land met negen ministers van volksgezondheid en vier ministers verantwoordelijk voor mondmaskers er nog steeds zulke taferelen mogelijk zijn? Ik zal u het antwoord geven: de artificiële federatie die België wordt genoemd, is hier de oorzaak van.
De oplossing
Een onafhankelijk Vlaanderen is de oplossing. Een onafhankelijk Vlaanderen zonder geschillen over bevoegdheden of tegenstrijdige regels in de verschillende delen van het land. Een onafhankelijk Vlaanderen, waar er geen belastinggeld verbrast wordt aan onnodige niveaus en postjes. Want wat is een land nog waard als het niet voor zijn inwoners kan zorgen? Wat is een land nog waard als zelfs iets zo ongecompliceerds als mondmaskers voor zulke grote problemen kan zorgen? Wat is een land nog waard als de overheid niet meer kan voorzien in de basisbehoeften van de bevolking? Wat is een land nog waard als zelfs de kerntaken niet meer degelijk uitgevoerd kunnen worden? Ik vraag het u.
Tara Godts
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.