De leeuw, de heks en de energiefactuur
Als Vlaamsgezinde jeugd kijken wij halsreikend uit naar de toekomst, zeker nu in Vivaldi-tijden. Elke politieke peiling geeft immers een Vlaamser resultaat dan de vorige. Nu is er ons iets opgevallen in de maatregelen die recent zijn genomen als antwoord op de stijgende energieprijzen. We hebben zowaar een communautair aspect gevonden.
De krekel en de mier
Iedereen die het nieuws volgde over de energieprijzen zal wel de wenkbrauwen hebben gefronst. Eerst zien we de energieprijzen stijgen om vervolgens te horen dat de regering eindeloos zit te discussiëren over de manier waarop ze de bevolking wil helpen de winter door te komen. Voor velen zal de factuur bijna onbetaalbaar zijn. Uiteindelijk komt er dan toch een besluit, dat pas in april ingaat. Er komt een tijdelijke verlaging van de BTW op elektriciteit, een premie van 100 euro en een uitbreiding van het sociaal tarief. Dat is absoluut onvoldoende.
Wat met de 21% BTW op gas dan? 70% van de Vlamingen gebruikt toch gas in het huishouden? Waarom komt er geen verlaging op de belachelijk hoge belastingen op gas? Het antwoord op deze vragen is eerder kort: België!
We zitten momenteel opgescheept met een minderheidsregering en hierdoor is de Vlaming altijd ondervertegenwoordigd. Wanneer er dan moet worden beslist welke maatregelen er worden genomen, krijg je het standaard Belgisch probleem, de wafelijzerpolitiek is weer van nooit weggeweest. Vlaanderen, als motor van dit land, zal enkel iets krijgen als Wallonië daar iets voor in ruil krijgt.
Zoals eerder aangehaald gebruikt slechts 70% van de Vlamingen gas. In Wallonië is stookolie de belangrjjkste verwarmingsmethode. De Vlaming was hier alweer de mier die haar verantwoordelijkheid opnam door decennialang gasleidingen aan te leggen terwijl deze oproep in Wallonië op een koude steen viel. Hierdoor houden de Franstalige partijen een belastingvermindering op gas tegen. Dat is minder interessant voor hun kiezers aangezien ze er minder genot van zouden hebben.
De partijbelangen overstijgen de redelijkheid.
Het is vooral minister Tinne Van der Straeten van Groen/Ecolo die haar rol hierin maar matig kan verbergen. Het zwakke argument dat aardgas CO² uitstoot en er daardoor werd gekozen om de belastingen niet te verlagen, gaat maar moeilijk op als je zelf later datzelfde gas wilt gebruiken om elektriciteit op te wekken na de sluiting van de kerncentrales. Minister Van der Straeten vervult haar rol als ijskoningin goed, haar beleid zal de Vlaamse woonkamers zonder twijfel doen afkoelen.
We kunnen hier natuurlijk over zagen en klagen, maar hoe lossen we dit op? Het is geen nieuwe maar toch een efficiënte oplossing: laat elk landsdeel zijn eigen beleid bepalen. Dit zorgt voor een beter gevoel van vertegenwoordiging van het volk op politiek niveau. Er komt zo ook een einde aan het oneindige geruzie over regels die niet worden toegepast op je eigen gebied zoals nu het geval is in de federale regering.
Schuif maar door
Helaas is de federale regering er wederom niet in geslaagd een regeling te treffen die ongeveer gelijk opgaat voor alle Belgen. Geen van de partijen kon zich boven de partijbelangen stellen en zo kreeg de werkende Vlaming alweer de zwartepiet in handen gespeeld. Niet alleen helpen de maatregelen amper , de kosten die worden gemaakt, werden niet bespaard. Ze werden schulden of met andere woorden: ze zijn voor de volgende generaties.
Oud zeer
Zo komt er een alomtegenwoordig oud zeer weer bovendrijven. Of het nu gaat over de sociale zekerheid, de overheidsschuld, de sociale energietarieven of een gebrekkig aantal gasaansluitingen: Wallonië neemt veel meer dan zijn deel.
Het onverantwoordelijk beleid van Wallonië maakt meer dan dubbel zoveel schulden als het opbrengt. Dat zijn schulden die op het federale niveau zullen worden betaald, en dus buitenproportioneel door Vlaanderen. Ofwel zullen ze op de alsmaar groeiende berg staatsschuld gegooid worden.
Brussel is ook slecht bezig op dit vlak met een ronduit crapuleuze regering die elke vorm van financiële verantwoordelijkheid weigert op te nemen. Voor Brussel is er wel een oplossing. De Brusselse regering kunnen we na de onafhankelijkheid gewoon afschaffen.
Wallonië is een luxe die wij ons niet langer kunnen veroorloven.
Op deze manier komen wij als jongeren tot een simpele conclusie. De situatie is onhoudbaar en een gevaar voor onze toekomst, Wallonië is een luxe die wij ons niet langer kunnen veroorloven.
Misschien is het een idee voor de Franstaligen om solidair te zijn met de jeugd en hun Nederlandstalige landgenoten. Ze hoeven zelfs niets te geven aan ons, ze moeten enkel zichzelf beter en zelfstandiger maken.
Joachim De Leenheer
Deel dit bericht op uw sociale mediakanalen of verzend de link met een E-post bericht.